υπεραίμωση

η / ὑπεραίμωσις, -ώσεως, ΝΑ

η υπεραιμία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπεραιμῶ. Ο τ. είναι εσφ. σχηματισμένος (αντί τού αναμενόμενου *ὑπεραίμησις), κατά τα παρ. ουσ. από ρ. σε -όω / -ῶ].